POLIUM

I.

POLIUM

Graece πολιὸν, uti saliunca, vestibus olim odoris gratiâ interponi consuevit. Plin. l. 21. c. 7. Saliunca ——— tantae suavitatis, ut metallum esse coeperit. Vestibus interponi eam gratissimum, sicut apud Graecos polion herbam, inclutam Musaei et Hesiodi laudibus, ad omnia utilem praedicantium. Et certe, polium vestibus interici, ad tineas enecandas, Theophrastus auctor est. Verum herbam illam, Musaei ac Hesiodi carminibus inclitam, non πολιὸν, sed πριπόλιον esse docet Salmas. ex theophrasto, Histor. Plantar. l. 9. c. 21. ubi inter herbas Magicâ potestate praeditas, quae corporibus domibusque amuleta praestent adversus fascinum, haec herba recensetur: quod neutiquam in Polium convenit; quod quidem et ipsum contra venena et serpentes ingenitâ vi valet et odoris gravitate, sed magicam nullam virtutem habet, Sic idem Plinius aliô locô antirrhini virtutem polio vindicat, quod ibi quoque pro tripolio accepit, et Musaeum iterum Hesiodumque huius sententiae auctores facit, l. 21. c. 20. Poliô Musaeus et Hesio dus perungi iubent dignationis gloriaeque avidos. Forte error hinc ortus, quod diversae heibae eôdem nomine, accentu tantum matatô, fuerint vocitatae. Πολιὸν, cum accentu in ultima, idem quod incaenum, nomen herbae est, sic appellatae, quod caniciei fimilem habeat capillaturam: at πόλιον, quando prima acuitur, herbam significat, quae ἀπὸ τοῦ πολεῖν dicta est, a versando, quo seil. floris colorem in die saepius mutet; aliqui eam πριπόλιον etiam dixêre, quod ter colorem, mutet. Quae nominum fimilitudo, vel αὐτότἡς potius,

Plinium fefellit. At pollum, quod vestimentis intericitur, sicut saliunca, est πολιὸν, non τριπόλιον, nec colores mutat etc. Vide praefatum Salmas. ad Solin.

p. 1067. et 1068.

II.

POLIUM

Steph. Polieum, prius Siris, vide ibi.